NRDowcy kochali sport. Pomimo kiepskich aut, którymi dysponowali, potrafili je tak zmodyfikować lub zbudować na ich bazie takie projekty, że możliwe było zrobienie zamieszania nawet na zagranicznych imprezach. Drugą rzeczą w branży motoryzacyjnej, która im wychodziła całkiem nieźle to auta typu kombi. Były zawsze zgrabne, dopasowane do wersji trójbryłowych, eleganckie, a czasami bardzo ciekawie wyposażone jak np Trabant 600 Camping, czy Wartburg 312 Camping. Nie wyglądały jak wersje bazowe z "doklepanymi" kuframi, co doskonale widać na przykładzie poniższych miniaturek.
Jedynym producentem, który para się zarazą zwaną 353 jest IXO. Sprzedaje je w różnych wersjach i pod różnymi markami. I dzisiaj pokażę właśnie 3 auta, które są właściwie jednym i tym samym.
Pierwszy wóz, z serii ISTmodels, to 353 Tourist z 1972 roku. To auto już z silnikiem 5oKM, które było wtedy na rynku już 5 lat. Całkiem sympatycznego błękitnego lakieru nie jest zbyt dużo, można zobaczyć charakterystyczne dla "czypięćczy" linie nadwozia. Nawiasem mówiąc, nie widziałem jeszcze tourista w takim kolorze (jeśli ktoś miał więcej szczęścia proszę o informacje). Niezwykle realistycznie wyszedł w tym modelu pas przedni z reflektorami czy znaczek na masce na którym można dopatrzeć się kształtu zamku Wartburg. Sam model wygląda bardzo przyjemnie i na pewno będzie cieszył oko nabywcy. Nabywcy, który nie zna szczegółów zmian konstrukcyjnych 353. Nie istnieje na pewno człowiek, który ogarnąłby je wszystkie, ale kilku błędów nawet ja jestem w stanie się dopatrzeć. Model posiada bardzo ładne zderzaki, szkoda, że są od sedana. Ciekawe jak twórcy modelu otworzyli by pokrywę bagażnik nie zahaczając o kły zderzaka... Listwy drzwiowe oczywiście są, jak w każdym IXOwym 353 niezależnie od wersji. Z tym, że akurat w tym przypadku powinny być pomalowane na srebrno, bo koła ze "słoneczkami" i srebrnymi klinami szyb wskazują na wersję "deluxe". A właśnie wersja, tu też się nie udało. Wóz pochodzi w/g producenta z 1972 roku, a na klapie tylnej znajdziemy napis 353W - typu który pojawił się 3 lata później. Skoro jesteśmy już przy tylnej pokrywie: brawa dla IXO, że wprowadził do swoich 353 stary typ tylnych lamp: ze "stopami" po wewnętrznej. Tym razem jednak też się nie udało, powinny być już ze "wstecznymi" wewnątrz. Gdy zaglądniemy do środka, również zauważymy, że nie wszystko jest ok. Siedzenia i tapicerka bardzo ładne i odpowiednie dla rocznika (pominę już tylną półkę od sedana), ale deska rozdzielcza to przełom lat 70/80.... Ostatnim drobiazgiem, który psuje purystom tę miniaturę to lusterko. Kształt jest bardzo ładny, tyle tylko, że w wersji chromowanej nigdy nie istniało.
Kolejny turysta to model z serii wydawniczej "Kultowe Auta PRLu". Wiem, że to gazetówka, więc nie mam zamiaru się na nim wyżywać za plastikowe wycieraczki, gorszej jakości reflektory, brak wywietrznika z jednej strony czy ogólnie gorszy montaż. Mocno przyczepić można się jednak do lakieru, którego Chińczycy nie żałowali. Odbiło się to na wyglądzie klapy bagażnika, słupków i ogólnie popsuło całą bryłę modelu. Przeszkadza to tym bardziej, że sądząc po innych numerach tej kolekcji, wiadomo, że potrafią.
Ciekawostką jest fakt, że sam model jest wyjątkowo poprawny merytorycznie. Odpowiedniego kształtu spoiler pod zderzakiem jest pomalowany na czarno, czyli tak jak powinno być. Mamy również zderzaki z prawidłowymi kłami, niestety tylko z tyłu. Wnętrze również ma odpowiednia deskę rozdzielczą i fotele z zagłówkami, co prawda kiepskiej jakości. Listwy drzwiowe są tak zalane lakierem, że można uznać, że ich nie ma. Felgi, dwa plastikowe lusterka i czarne klamki każą sądzić, że mamy do czynienia z modelem z lat 1982-83.
Na koniec ostatni z trójki kombiaków, wydany przez Cars&Co w serii 20 Jahre Mauerfall. Wóz z roku 1985 - pierwszego roczniki po ostatniej modernizacji 353. Mamy już nowy pas przedni, który wyszedł całkiem nieźle, nowy typ zderzaków, z lampą przeciwmgłową w odpowiednim miejscu. Szkoda, że jak wspomniałem wcześniej, listwy progowe są odlane z karoserią i w wersjach których ich nie powinno być nadal są, tylko nie lakierowane. Drobnymi błędami jest malowanie spoilera pod zderzakiem pod kolor nadwozia, czy tylne lampy i migacze ze srebrnym paskiem. Fotele są w poprawnym brązowym kolorze, jednak jest to wersja bez zagłówków, ze starszego 353. Boczki drzwiowe są czarne, choć w tych rocznikach występowały tylko obite brązowym skajem. Co ciekawe w tym modelu, jak i w "KAPowym" brak półki tylnej pochodzącej z sedana. Całość doprawiona chyba najpopularniejszym dla tourista z tego rocznika białym kolorem, co sprawia, że model wygląda całkiem świeżo i przyjemnie. Ciekawostką jest fakt, że IXO postanowiło zadziwić fabrykę. Automobilwerk Eisenach dawała wybór pomiędzy dźwignią zmiany biegów w podłodze, a pod kierownicą. Producent modeli, również daje wybór - dając obydwie na raz!
Mimo, że traktuję kombiaki jako zło konieczne, do touristów mam wyjątkowy sentyment. Nigdy w Polsce nie było ich dużo, a do obecnych czasów przetrwało jeszcze mniej. Olbrzymia jak na auto tej klasy przestrzeń ładunkowa, płaska podłoga po rozłożeniu kanapy, niski koszt zakupu i części zamiennych, a także niezawodność sprawiły, że 353 kombi stały się popularnymi ciężarówkami do przewozu np materiałów budowlanych. Koszt zakupu wliczało się w budowę domu, a jak wóz spełnił swoje zadanie, to lądował pod drzewem lub na najbliższym złomie. Dlatego zawsze te autka w mojej zbieraninie będą zajmowały szczególne miejsce.
